سفیر الحب

خواب دیدم سحری از خـــــاطراتِ دل و جان

می نگارم رخ تو بـــــــــــا چشم تر در آسمانِ

رسم کردم شکلِ ماهت جنگِ زینت در گرفت

از ثریّا می شنیدم گفت خـــــــــورشیدی نهان

باز تابِ خنده گاهت قـــــابِ عکسی در افق

تا همیشه رویِ ماهت در نــــــــگاهم یادمان

چون مزارِ بــی قرار و چون دیارِ کوی یار

از ستاره در بهاران می تپد عشق و رمان

خوابگاهِ ابرو باران، بارگاهِ عشق و پیمان

می نماید ناگهانی، در خـــزان رنگین کمان

غفلت و خویِ غریبی، محنت و رنگِ فریبی

این نجیبِ آزموده، بر دلم چـــــــون دیده بان

پاس می دارم جمالش، دور می بینم وصالش

یاد می دارم خیالش، خوش کمال و خوش بیان

مرهمی  در زخم و دردم، یاوری در بند سردم

ساحلِ دریای بی غم ،  گلِ خوش بوی جهان

می پسندم خلق و خویش،در پناهم رنگ و رویش

مــــــــی تنیدم آرزوها،بــــــــــــردبار و مهربان

یادگارِ صید مــــــــرغان، ماندگارِ سنگِ مرجان

از خاطراتِ عشقِ خسته،می رسد چون ارمغان

یا لها مـــــــن اجنبیّه،شعلت ابروحــــــــی المنیّه

حبها گلبی مو بدیه،ضایق ابعینی المکان

بویِ بیداری رسیده،از نگارم سر کشیده

قلبِ نازم خواب دیده،ملتهب شد ناگهان

ما یهم قلبی ابعذابک،ما روی جسمی ابسرابک

مایک امغسّل خطابک،یـــــــــــا امان ابیا حنان

ویلی شال او عم علیّه،ویلی ما دز لی وصیّه

اشبیدی بس اصفگ بدیّه،یشهد ابحبّی الزمان

انا اعرف کل ظروفک،اتقرّب او خلّینی اشوفک

لا تضن قلبی یعوفک،تابع او شوف المـــــــــکان

حبّک ایدمّر یغالی،ابصوره مرسوم ابخیالی

انا احس محد حچالی،اشــــک ریزِ دیدگان

مرد مردانه دویدم،ذلّت و خواری چشیدم

از دشمنان سنگر تنیدم،زنده یادم همچنان

عشقِ اوّل عشقِ خالق،عشقِ مجنونی و بــــــــــالغ

الطاعه اله او بفکاری عالق،الغیر حبّه مست جان

یا کریم اکرم عبادک،یا ودود انشر ودادک

یا حلیم استر حنانک،یـــــا حفیظ از ظالمان

جاسم ثعلبی(حسّانی) 15/08/1395

غزل نارکبری

تابعتک تجــــــی مثل الگمر باللیل

مثل جیت الحلم من غیر دگت باب

افز من نومتی متعانق اویه الشوگ

اظل ناظر جماله ابعگلی لمّن غاب

شابگنی ابلیامه او ما یهزّک خوف

امعذّبنی ابخطابک ناطق ابمحراب

ما تنکض بــــالید او لا تطیر ابعید

تتعذّر شجــــــــاک اتکثّر الاسباب

اگلّک حیل احبّــک لا تغث الروح

ابجفاک انزرف گلبی ابغیبتک ما طاب

شنهی الغیّراک اتناسی مــــن اسنین

مشعل نار کبری ابگلبی منّک شاب

نادینی حبیبی او خلنی لحظه ارتاح

ابتسم لی ابداعت امّک و الیحب ما تاب

جاسم ثعلبی (الحسّانی) 12/08/1395

هـــــم یقبل ضمیرک تحرگ الدلال

بیدک تشـــــــــــعل النار او تدوینی

مو گتلک احبّک وانت صاحب ذات

علــــــــــی غفلت گلب دایم تداعینی

انت الشمس انت الگمر انت انجوم

حگهه الروح لو گامـــــــت تهنینی

مختال اصبحت وازلوفک الفخّاخ

قـــــــــوری ابنار وابموگد تچوّینی

علیک اعتب و اناقی کالطفل باگماط

او بـــــالکاروک و اعیونک تبچّینی

همت مشتاق اشوفک والزهور اشهود

هدیـــــــه امعطّره او ذکرک یسلینی

لا لیلـــــی انام او لا نهاری ارتاح

تمر گنــــــطار خدّک والله یسبینی

غزال الشاف طبعک ما یود النوگ

حمام ایگر جمالک مــــــن ینادینی

بیدی احرث قهر و اشتل عشگ مشنوگ

نهر شیب الـــــدهر سایب یعازینی

مناره الشَعَر گایم جبل فوگ اتلول

او غرام اشفافه مــحراب او یدنینی

یشـــع نورک علیّه و السدر رمّان

شــــابگنی ابسجن و امدمّر اسنینی

خلینی انتـــــحر خلینی اشبع موت

انمزگ گلبی او بارماحک ترامینی

تهدّف، تغتنم، تلبس مــــصایب ثار

مثل مای المـــــــطر بیدک تبدّینی

ولــک گلبی یحبّک و انغدر ودّای

موش ارکاد بــــــاچفوفک تحنّینی

لا تنسه کلامـــی مثل طلقه ابطوب

انتظرتک من ثگل حــملی تبارینی

حمل عندی الشماته من سفینة نوح

مـــــــــــــا معتاز لفعالک تعادینی

گلبی ما یطوفک لا تخاف انساک

نارک مــــــا تکاسر خامد اسبینی

اشمالک ما تحن من ودعتلک طیف

الطیر الطار مــــا یرجع بعد عینی

وگفت اعلی الهوی سدد ترانی اجروح

اخلاف اسهام رمشک من یداوینی

جاسم ثعلبی (الحسّانی) 14/08/1395

مرگِ دین است

قتل وغارت اینچنین است

این رقیّه جثه اش نقشِ زمین است

زخم خورده، خود اسیرِخودنمای عاشقین است

 خفته در شامِ غریبان،دخترِ قاهرِ میدان،بوی عطرش یاسمین است

اشک ریزان

پشتِ موجِ غم زده فوجِ اسیران

کودکانه، بی بهانه، می خورد شلّاقِ زندان

العطش صحرا و گرما، و غریبی ها و تنها، ترس دارو نیشِ گرگان

در فراقی خاطراتِ با پدر بودن چه زیبا، شکلِ دریا، غرقِ ایما، دل پریشان

مرگ مرگ است

نیزه و شمشیر در میدانِ جنگ است

در نبردِ تن به تن، مردانی آماده به چنگ است

زن وبچّه، قتل بیمارو مریدان،قاصر و پوسیده دندان، قلبِ سنگ است

خونخواهی، بی گناهی،، با تباهی ، یوسفِ گم گشته چاهی، در عدالت ها سه رنگ است

رنگِ رود است

جسمِ او گویا پریشان و کبود است

زخم خورده در مسیری تشنگی آتش ودود است

ضربه ی شلاقِ دشمن، قلبِ نشکن ،با اسیرش خیلی زود است

کفنش خونین و غمگین، زخم هایش بازوسنگین، اشکبارش آبِ رنگین، یاد بود است

مژده مژده

در دیارِ بی نهایت زنده زنده

از شهادت ،از رشادت، از فلاکت جامی خورده

در پناهی ملکِ جدّش، در بهشتِ قوم و خویشش،رای برده

این سفیری خسته از خود، در کنارِ اشکِ زینب، اشهد انّ، خواب خوانده

ای رباب

راحت و آسوده بخواب

در اسارت، از رقیّه، دل نتاب

امراء القیس و حسین،در آبشارِعشق و ایمان، آفتاب

جایگاهِ خود پسندان، ظالمان، دنیا پرستان، مظهرش آبِ سراب

یا رقیبه

فاحت آمال المنیّه

بسم سید المصطفی تزهی الثنیبه

ذوله احفاد الامامه، البالحرب کلهم رمیّه

ذوله دیوان العداله، ذوله اعداء المظالم، و الاذیّه

مِن ضربکم

انتم احفاد الرساله او قلبی حبکم

انتم اشموع العقیده و النبی واصله نسبکم

انتم ادموع الجریحه التجری عالخدّین یومیّه اعلی جدکم

انتم اجبال المعالی السیطرت بادیار قلبی او عینی تربی، من سببکم

***

به روی جثه اش دیبا کشـــــــــــــــــیدند

در آن غسل و کفن هـــــــــر گز ندیدند

رقیّه پشت و رویش زخم و خون است

حقیقت را به زور و زر خـــــــــریدند

***

جاسم ثعلبی(حسّانی) 08/08/1395

شعر قالب هرمی مخمس مختلف القافیه

اهداء به مریدان حضرت رقیّه

وبالاخص همکارم خانم صاکی

امرء القیس: پدر رباب (مادر حضرتِ رقیّه (س))

از رقیه دل مپرس آمــــــــــال داشت

طفلکی درجنگِ طف سه سال داشت

او سفیرِ کوچــــــــــــکِ وزیبنده نام

در اسارت با حـــــــرم کوچیده شام

در خــــــــــرابه یادبودی زاده است

پنجمِ ماهِ صفر جــــــــان داده است

دیدگــــــــاهش ظلم را زندانی کرد

بارگاهش شـــــــام را نورانی کرد

سید ابراهیم خوابِ خــــــوش بدید

این دمشقی زینتِ نیـــــــکان شنید

نزد والـــی با وصافش را شتافت

بارگاهش را زنو بــــــاید بساخت

اشکِ چشمش جسم او سیراب کرد

روحِ معصـوم و تنش ارعاب کرد

جمع کرده شیعیان والی بـــــه گور

دست هر کس قفل باز آمد چو نور

شد نصیبِ مـــــرتضی علم الهدی

نبشِ قبر آغاز کـــــــرده با عزاء

جسمِ پاکش از لـــــــحد برداشتند

جای خوابش بــا طلا دُر کاشتند

نقل می گوید از آن خُشکیده کام

نزدِ زینب کودکـــان دیده تــو شام

گفت عمه جان بـــگو عقلم نبافت

این همه کودک کجا خواهند شتافت

عمه گفته نزدِ خویشان مـــی روند

سوی خانه قوم و کیشان می روند

گفت عمه جــــــان به یاد من فتاد

خاطراتــــــــی از پدر دارم زیاد

گفت زینب عمه جان آقام کجاست

گفت رفته در سـفر پیشِ خداست

رفت آنسوی خـــرابه خفته است

با غم و اندوه خوابش رفته است

خواب دیده طفلــــــــکی یادِ پدر

خواب دیده باز گشــــته از سفر

با سراسیمه چنــــــان بیدار شد

با دل اندوه و غـــــم بیمار شد

شیون وناله زخود آغـــاز کرد

نوحه با چشمانِ خونی باز کرد

می رســـد اخبار او نزدِ یزید

سر بریده جـــان فدای او بدید

با طبق دســتور دادند سربران

سر بغل کــرده و بوسیده لبان

گفت بابا جان چه کس سررا برید

رگ گردن را چه کس از تن کشید

وای بر دشمن دلــــــی را سوختند

با یتیمی آتشــــــــــــــی افروختند

حــــرف دارد دخترِ شیرین زبان

خواب رفته طفل بـــــا آه و فغان

همه حس کردند خواب آلود کرد

لیک دریــــای غمش اندود کرد

عمه بــــــــا اندوه بیدارش نمود

سر خرابه جـای قبرش را گشود

شب زنانه غسل و کفنش کرده اند

در خرابه خســـته دفنش کـرده اند

تا قیامت باز مـــــــی ماند شهید

مظـــــهرِ آزادی و عشق و امید

جاسم ثعلبی (حسّانی) 08/08/1395

هدیه به مریدان حضرت رقیه (س)

 بالاخص همکارم خانم صاکی