سفیر الحب

ای گلِ اهوازی ، رعنا و طنازی

در ساحلِ کارون ، کردی دلم مجنون

شدم اسیر تو ، در ریزش بارون

آوای هر سازی ، ای گلِ اهوازی

***

قابِ چشت پیداست ، چون قایقی زیباست

گیسوی آویزت ، تاجِ سرت غوغاست

چه خوشگل و نازی ، ای گلِ اهوازی

***

باشیله و دیبا ، چو آهو در صحرا

عبای پوشیده ، چو کشتی در دریا

در چشمِ غمازی ، ای گلِ اهوازی

***

ای نوگلِ خندون ، ماتم زده در جون

بی تو دلم تنگه ، آواره در زیتون

ای نُتِ آوازی ، دختر اهوازی

***

هلال تابیده ، در دلم رقصیده

در نادری رویید ، عطر گل پاشیده

سرور هر رازی ، ای گلِ اهوازی

***

یکدل و یک رنگی ، عفیف و خوش برگی

ای ساقه ی بی خار ، روییده بر سنگی

هرگز نمی بازی ، ای گل اهوازی

جاسم ثعلبی ( حسّانی )  30/02/1391

ای گل آبادونی ، خوشگل و خوش زبونی

پوشیدی رنگ شهرم ، با شور و شادمونی

به به چه با صفایی ، ایو الله دل ربایی

مُردم از این قشنگی ، با عشق و آشنایی

بیا ای هم زبونی ، کنار لب نشونی

رُخت تابیده در شب ، تو ماهِ آسمونی

مثل فرشته اومد ، ستاره ها در اومد

خورشید احمد آباد ، با ماه و اختر اومد

خوش اومدی کناروم ، تو شط قایق سوارم

مرا دیونه کردی ، نَکُش با درد و زاروم

جاسم ثعلبی (حسّانی ) 28/02/1391

تو نه ماهی نه ستاره

آسمون سقفی نداره

بعد از این بارشِ بارون

تو جفا کردی دوباره

دل به دل راهش تمومه

شانسِ من با تو چه شومه

کاش می گفتی از اول

در هدر وقتم ، حرومه

کاش می گفتی همینم

از لبت بوسه نچینم

در رهی آسوده می رم

درد و غمهایت نبینم

تو دلم داغون کردی

تو من و بی جون کردی

با سکوتِ ساحلِ غم

قلبِ من پر خون کردی

دردِ بی درمون گرفتم

بی تو دارویی نجستم

در انتظارِ مرگِ حتمی

از دردِ دل شبها نخفتم

جاسم ثعلبی ( حسّانی )  25/02/1391

یادت میاد در کوچه ای

آتیش زدی در صبرِ من

لبریز کردی دردم و

نم نم کشیدی ابرِ من

یادت میاد گفتی به من

گریه نکن ای همسفر

عشقم جدایی نداره

دلها یکی گشته دگر

یادت میاد زیر بارون

یه خاطره از تو دارم

زیرِ درخت عاشقی

یه غنچه مهرت بکارم

ناگه صدای بارشت

با اینهمه قول و قرار

بر حرفی آغشته به غم

آهوی من زد در فرار

جاسم ثعلبی ( حسّانی )  25/02/1391

شدم بازیچه ی قلبت

اسیرِ عشقِ جانکاهی

گناهِ اولیم سخته

نشستم بر لبِ چاهی

خیانت در رُخت پیدا

طمع در ذات تو پنهون

نه آزادی به دل دادی

به زندون بُردنش آسون

نه یاد و خاطره داری

نه در خواب و نه در رویا

دلم در دفتر عشقت

نشونی دادی ناپیدا

زِ هر وعده ی اجباری

دلم در غم پریشونه

به رقص هفت گناهِ عشق

با جون و دل نمی خونه

همون لحظه دلم لرزید

که پروازت باین سختی

مرا در لابه لای اشک

کشید تا اوجِ بدبختی

 جاسم ثعلبی ( حسّانی ) 26/02/1391

به دیوار تکیه گردیده

دلم از درد و بدبختی

هزاران آرزو کرده

نپاییده به این سختی

چو بستم چشمِ غمناکم

درونِ آینه دیدم

جمالِ نازنینِ تو

درآن غمزه نجوییدم

از آن خنده لبانت را

به خوشبختی سفر کردم

به گرمی در چشانت را

به شادی ها نظر کردم

بیا ای عشقِ ناپیدا

دلم قدرِ تو می دونه

شب و روزم چو بلبل را

واست آوازه می خونه

بیا در دل یه جشنی را

به یادِ خندها برپاست

بدونِ تو دلِ لرزم

شده چون موجِ دریاهاست

 جاسم ثعلبی ( حسّانی ) 26/02/1391

ارید اکتب نظم وارسم معانیه

ما طاوعنی قلمی ابطور ابوذیه

ما طاوعنی قلمی ابلذتی سکریت

من کثر القوافی ابنومتی طبیت

القصیده اتصیح لی و ابحبهه اشتاقیت

غنیت ابعزاء شعری ابموالیه

کتلنی الهضم من هل خوه یا هل ناس

بس مرسوم له مس او یلط بل کاس

یخبط بل خباثه ابکره یبنی الساس

فَکّر بل جدار اشلون تالیه

جدار الخوه هیچی ما یضل مستور

ما تجذب اخوک امزامط او بل زور

گلبک من صخر و السانک المخطور

یخرط کل مسلسل کذب لیلیه

لیلیه افکر بیک ما مرتاح

ناطور ابزرعکم اسگی او فلاح

اطم ازروف واحصد واکنس المصطاح

کل هذا التعب محصولی جونیه

جونیه محصولی او شبلی او خزمه

ایکده ابو کلاش او یاکله ابو چزمه

بارد یشرب المای ابعطف عزمه

لا تعبان لا محتر ابشرجیه

لابِد تحت کوخه نایم او سکران

ابو جاسم یصیر او یاکل الگطان

بس بل حچی ملسون او طویل السان

ما عنده ادب کثّر بلاویه

خلّصت الصبر من ذلهم اتاذیت

ما عندی عذر کل مده ادشهم بیت

یسمّونی ذلیل ابزورهم طریت

لاکن من کلام الناس شد بیه

شد بیه الهضم و انشدت اسراری

ما اگدر اناسی واگعد ابداری

کبیر السن حرامی او بایگ ایزاری

بلّعت العتب و ارجف ابشتویه

گذّرنه العمر و انمصلح ابترحاب

دشینه ابیوت او سد علینه الباب

لا واحد ینصحه او لا تفید احباب

یلدق بل کلام کل حیه سمّیه

الخوه اترید واحد یلتزم بیهه

شجره لو عطش بل دمع یسجیهه

اذا تاهت الخوه ایصیر راعیهه

یداوی اجروحهه ابعگله او معانیه

الخوه مای صافی اترید یا عطشان

مو خابط شربت امسودن او زعلان

تسد اعروگ گلبک یا صغیر الشان

بل حمگه تگرب موتک اشویه

الاخوا ما ینحگر لو هوه سید الگوم

اذکر حاتم الطایی شخص معلوم

طیع الزین اخوک او لا تظل میشوم

تضل ارماد عدوانه او سوانیه

تدری بیه سبع و اتکرهه سبع اشبول

جامع کل عمامه ابخوتک معلول

یا خاین عمیل اعداه یا مسلول

الحسد یحرگ دم الخوه او مجاریه

کف من الکره و اتحده الماضی

شاب الراس منک و انته متقاضی

تحفر تحت اخیک لیش یا راضی

نسیت الوگفه ابضیجک یشع ضیه

نسیت ابدمه شرّب گلبک العطشان

او نسیت ابیوم واگفلک جسر یفلان

او نسیت ابچاه لجلک یوم تحت الدان

علی چلمت زعل تنکث الخاچیه

عتب ما ضل بعد لا اکشف او ما اگول

طرگاعه علی طحتوا و انا مسلول

سدیت ابعذاب الخوه شط الچول

انه اویاکم تضل سالفتی منسیه

لا تشبع الگاع ابمای یسگیهه

او لا تشبع اگلوب الخوه خاویهه

ولا تنسد العَبره ابیوم حادیهه

مطر تمطر غضب دنیاک خرمیه

ما بعدیت منکم و انه الخسران

ما فریت منکم و انه المنهان

سکنت اگبالکم بل گهوه و الفنجان

شرار اذنوبکم توصلنی لیلیه

اسنین اتعدت او جربت غیرتکم

ملتفین بس بل مکر صحبتکم

اذا دشیتوا بیتی العازه جرتکم

اذا دشکم فرح صرتو ا  حرامیه

صیحتوا ،شتمتوا شنهی التالی

ما تدرون اخیکم طیب او غالی

عند الناس صیته انرفع متعالی

چویتو اگلوبکم بل حربه والخیه

عنده احفاد معدودین بل الاف

او عنده اصحاب موجودین له لتخاف

او عنده صبر و اعلوم التوزع الطاف

لاکن ما ظهرهن حبکم ابفیه

اذا اتشمتون عدوانه مذله الکم

اذا اتنطقون بفعاله مسره الکم

اذا اتشدون ظهره ساعده الکم

ابیوم الکون تتناثر محاچیه

اذا اتطوفونی بل خطبه مو خسران

عاقبتک یتیم او گاعد ابدیوان

یسیر الگعده تصبح تلبچ او حزنان

ما تعرف طریجک میه بل میه

خسران ابعشرتک و اسمع ابلومک

ما تستحی او زحمه اتشگگ اهدومک

انا المالوم کل الناس متلومک

تدری بیک حشفه او وخم شاطیه

گصیت الگلب شلعیته من عرگه

او نگعته ابجفاکم بالکل او سرکه

او شریته ابغصن ریحانت الفرگه

یبس مستقبله ابفعل الانانیه

لا تعتب بعد لا اذکر افراگک

اجانی الغیر بل ضیج او گطع ساگک

ابوک امرار حشم لل خلگ عاگک

عاگ الوالدین انته یبو اعصیه

روح و الف روحه ما اریدنک

شلت من گلبی غصبن ما ارجعنک

عساک ابخیر و افعالک یحمدنک

ابلسانک چملیت الغیبه ترچیه

خربت الولد من طشریت ادیار

من اذکر الماضی ابصورتک احتار

چنت جاهل افکارک لیره و الدینار

من کبریت زحت الخجل و الدیه

بعد ما امر علی دربک ولا ازورک

بعد ما ادش محاریک ولا دورک

گفلت الباب منی او گاعد ابسورک

اهلال الجاک ما طخ لل حرامیه

ابو امهیدی جسر لل غربه و اخوانه

او یوم الضیج ما ترتاح عدوانه

بل حگ یلهم الفولاد بسنانه

کصر طوفان عدوانه ابمعانیه

من الشاعر جاسم امحمد الجبیره الحسّانی السلیماوی

الساری 25/02/1391

بیا در کلبه ام بنشین

دلم عشق تو می خونه

درونش مهرِ هر کس نیست

فقط جای تو می مونه

نمی دونی چه دلتنگم

از اون دیدارِ مرموزی

اگر یک لحظه در رفتی

به عشقم آتش افروزی

بیا اینجا  همش عشق و

دلم در انتظارِ توست

در و دیوار دل شاد و

همش مست و خمارِ توست

شبی در رقصِ پروانه

به زیبایی بزن دستی

دلم در خونه ی مهرت

به تنهایی چرا بستی

جاسم ثعلبی ( حسّانی ) 24/02/1391

تو سرابی ، با حجابی ، تنم در جا کشته عذرت

تو همان آشفتگی ها ، نور مهتابت فروزان

تو یه ماهی ، در سیاهی ، آسمان جوییده بدرت

بی  تو دل دیوانه گشته

ختمِ دیدارت نوشته

گر نیایی آتشِ غم

بال می کند از فرشته

زندگی بیهوده می شه

عشقِ ما آلوده می شه

بارشِ باران به دریا

بر رُخت شالوده می شه

در دلت مسکن گرفتم

سالها بی تو نخفتم

درک کن احساسِ من را

بی تو را تنها نرفتم

جاسم ثعلبی ( حسّانی ) 24/02/1391

تو عزیزی ، در گریزی ، دلم پیدا کرده مهرت

یارِ مهربونی ، مادر

تو عزیزِ جونی ، مادر

تو شریف و نازی

تو که شادمونی ، مادر

***

تو فرشته ی زمینی

تو یه مخلوقِ امینی

بی تو در تنهای تنها

تو یه نازنینی ، مادر

***

نازنین دورت بگردم

بی تو در دنیای سردم

دل به آغوشت کشیده

بی تو آغشته به دردم

***

انتِ نجمه و ابسمایی

انتِ معشوقی او وفایی

شعی ابنورچ علیه

انتِ نغمة کل غنایی ،امی

***

یمی سکرینی ابمحبتچ

یمه سهرینی ابضحچتچ

درب حبنه وسعیته

یمه ضوینی ابنظرتچ

***

معنی:

تو هلال آسمونی ، مادر

تو یه غنچه در خزونی ، مادر

نور تابانِ دل تار

شب ترانه خونی ، مادر

***

بی تو قصه ها چشیدم ، مادر

لب دریا جان دمیدم ، مادر

غم به رخ تاریکی کرده

تیر و دل بر شن کشیدم ، مادر

مادر ، مادر ، مادر ، مادر

جاسم ثعلبی (حسّانی  )

23/02/1390

تو قناری ، در کناری ، تو ترانه یِ بهاری

تو یه عشقِ آسمونی ، بی تو مستم در خماری

به خدا دورت بگردم ، عاشق و دیوونه هستم

شمعم و پروانه ای تو ، توی عشقت خیلی مستم

دوستت دارم عزیزم ، در به در بی تو مریضم

دل به دل نالیده بسیار ، جان و دل به پات بریزم

خوشگل و ناب و قشنگی ، یه گلی از همه رنگی

دلم آرامش ندیده ، در خیالم توی چنگی

( انت وردة کل حیاتی ، انت دنیای اومماتی

انه مجنون ابمحبتچ ، انتِ معبودی اوصلاتی

اتحملت کل الاذیه ، الخاطرچ ضگت المینه

الاهل لامت و الیحبون ، کلهه قالت لی خطیه

و حدی صبحیت ابدیارچ ، اتحرگت من کثرنارچ

ضمدت گلبی ابمحنتچ ، اَتاسفت من خذتی ثارچ )

معنی :

تو گلی در زندگانم ، بوی زیبای جهانم

من به عشقت دل سپردم ، تویی معبود نهانم

به چه آزاری رسوندی ، مرگ در غمها کشوندی

خویش و قومم ناله کرده ، بیگناهم دل پَروندی

ساکنم در کوی دردت ، سوختم از آهِ سردت

زخم بستم قلب نازم ، با  پشیمانی گرمت

جاسم ثعلبی 20/02/1391

هدف علیه الوکت بطوابه او قصف قلعتی

رشاشه یخرط علی و ابصلیه هدف قلعتی

یرگص البوش ابقدر کل میه او الف قلعت لی

اتحاصرت لالی مفر کل دنیای ظلمه اصبحت

و الشمس خسفت مکر او بل دلال عظمه اصبحت

ضاع الفکر و العتب لل هدف مرمی اصبحت

دیوان الاجواد ما فسر ملف قلعاتی

***

ولک هدف علی الزمن بطواب

او دمر کل فرصتی او علن بل طب

اگله جوز منی بعد لتطب

یجادلنی ابزعل و ایمر علیه

***

الزمن عتبات عنده او سلبانی

نزف بدموم گلبی او سلبانی

اچم مره هزمته او سال بانی

زلفت ادروب حربه ابکل اذیه

***

یبدر اینور ضیه ابکل الاجواد

او یا عین البچت ما دامت اسنین

امنهد یوم الفرگنه الزمن بعناد

لجل حبک یخی ما نامت العین

ولا لحظه نسینه ذکر الستاد

حچیه بل گلب گص ابسچاچین

تمرمرنه السماء یمطر مطر جاد

او بگینه ابدورنه مثل المساجین

حلم نلبس ملابس مثل الامجاد

ابترک اهدوم ذلنه ابخمل یاسین

الدهر اشعل حروبه ابسیف شداد

او حرگ دیران سکنتها المساکین

القوی حیه او سبع یصطر بل اسناد

یعود ابجاه ضبعه ابطردت البین

اتمنه الموت حدر الگاع یحفاد

ولا ذوق المذله الگطع چفین

بعد لتلوم تدری اللوم طراد

یکتب مهجتی ابحبک عناوین

انت ابدار ساکن غربه تنگاد

و انه ابطن الحزن لابس سوادین

سواد اهدوم حزنی او سور الاجداد

الهضم شد الحزم و انصمت العین

معنی:

مرا درقلعه کوبیده زمانه توپ جنگش را

به صد کالیبر رگباری مرا بگرفته ننگش را

هزاران پوکه رقصیده ندامت دل سنگش را

به تاریکی نهد عمرم فراری نیست در راهم

چرا خورشید تاریک است و باران نیست همراهم؟

بی سبب طعمه شدم  یاوری نیست لبِ  چاهم

ببین مردان بخشنده به تفسیر کرده بندش را

***

دلا در خال زد جان روزگارم

مرا نشنیده یک خان سوز بارم

به وی گفتم نیا در کلبه ی غم

جدال انداخته در خوز تارم

***

زمانه درد و زارش جامه ام برد

چرا از ساربانم نامه ام برد؟

به چندین بار زانو زد برایم

دمِ گفتن به ناگه خامه ام برد

***

ای ماه و هلال جود وبخشش

و ای گریه زچشم ِ اشک باری

از آن روزی که در حکم زمانت

زعشق تو نَخُسبد چشمِ یاری

تو را هر لحظه استادی به یادت

کلامت خون شد در قلبِ جاری

دل آزرده شده بارانِ اشکت

درون کلبه ماندم چون خماری

خیال جامه پوشی همچو دریا

به آبی رنگ پوشد جامه ماری

زمانه آتش جنگش زد آغاز

به آبادی زده آتش و زاری

ستمگر مار شیری خوانده در گیر

به زور گرگ ها پوشد ستاری

مرا ای مرگ دریاب زیر خاکت

به ذوق ذلتت نوشیده عاری

ملامت ترک کن گر دردِ سنگین

محبت ها نهد در عشق ساری

تو را در کوی غربت سکنتی بود

و من اندوه بار و سازه کاری

دو تاریکی بود جامه و جنجال

ملامت کمر بسته چشمِ خواری

جاسم ثعلبی (حسّانی) 20/02/1390

نریز اشکای گرمت رو

به چشمای پریشونم

شدم دربونِ قصرِ تو

نمی دونی چه داغونم

فدا کردم دل و جونم

به قهرِ باطن و دردت

مرا تنها درین بستان

درونِ غم گلِ سردت

شدم در غصه ای پنهون

چو رقصِ باله ی زنبور

تو زخمی و پریشونی

کفن خون کرده ام در گور

مسیر راه تنهایی

خدایا جستجو کردم

دیارِ عشقِ دیدار و

به مستی زیر و رو کردم

شدم بی یاور و غمگین

بجز تو ساحلم دردست

هوایِ دلپذیر دل

خنک گردیده و سردست

سفر کردی دیارِ دور

مرا در غصه پیچوندی

درونِ دشت و صحرایت

مرا بی کلبه خوابوندی

چشیدم تلخیه دردت

عسل در ذوق دل چسبید

تو شیرین درد غمهایت

مشامم عاشقی بویید

برو دیگه نمی بینم

چشای مست و بیدارت

تو دریا و نسیمت را

کشوندی دل به دیدارت

منم اینگونه فهمیدم

به درد عاشقی مستم

جوونی در به در کردم

خجل شد قلم در دستم

جاسم ثعلبی 19/02/1391

از این دردای پی در پی

فنا کردن دل آسونه

اسیرِ اشکِ لبریزم

دلم شادی نمی خونه

سحرگه دیده ها بازو

به تعریفِ شقایق ها

هوایِ دلپذیری نیست

نه دریا جُسته قایق ها

نبارید اشکِ گریانم

به روی خنده ی لب ها

فقط نم نم زده بر رخ

نتابیده نفس در جا

نه خواب روشنی دیده

نه طاقت داشته دریا

تکبر در دلش جاریست

به رویا خواند ابرا را

دل آزرده شدم ناگه

یه شک دارم که پنهونه

شب و روزم به غم زندون

دل آرامش نمی دونه

وفا گم گشته از صحنه

جفا پیداست دررویش

مرا سر بسته گم گشته

غریبی خواند در کویش

به دردای تو وابستم

شدی لیلی و من مجنون

به صحرا ره زده قلبم

از این محرابِ تو بیرون

بمون دنیا همین رنگه

خیانت در تنت جاریست

نمی ارزد به سختی ها

که هر گل مستِ هر خاریست

جاسم ثعلبی 19/02/1391

خودت می دونی در خوابم ، چشای ِ من که بیداره

تنم بر تخت پیچیده ، دل و جونم شد آواره

کشیدی دفتر عشقت ، درونِ جای تاریکی

نفهمیدی که بیدارم ، دلم رنجید و نزدیکی

توی سنگینی خوابم ، شنیدم حرفِ دردت رو

تو بوسیدی و من مُردم ، دریدم حسِ عشقت رو

به لبخندی به من گفتی ، شدم بازیِ تکراری

برو دست از سرم بردار ، بدونِ بحث و اصراری

درونِ کلبه ی دردم ، زدی با تیشه ی قهرت

فنا شد لحظه های من ، به پای ریشه ی صبرت

خیانت کردی و قلبم ، شکستی و ترک دادی

مرا در واژه ات کُشتی ، خدای من چه فریادی

جاسم ثعلبی ( حسّانی ) 18/02/1391

دلم وارونه عاشق شد ، در آن روزای تاریکم

به عشقی چپ نظر کرده ، در آن دردای باریکم

هوای عاشقی بوسید ، سفر کرده به رویاها

خیال دوستی جویید ، باران زد به دریاها

به جای این سعادت ها ، و خوشحالی وشادابی

دلم با درد و غم هایش ، خریده غار و سردابی

همش این آسمان ابری ، همش مه در فضا بارید

همه جا بارشِ باران ، روحم از جفا نالید

چرا فانوس دل خاموش ، چرا دود از درش پیدا

مگر در عشق وارونه ، تنیده دوده اش بر جا

بیا در کلبه بنشینیم و مِی بر زخم ها ریزیم

بسوزان غم نگار دل ، و صد شادی بیاویزیم

منّور کن دلِ نازت به رویاهای رنگارنگ

به در کن درد بی حاصل و دعواهای سرد و جنگ

جاسم ثعلبی (حسّانی ) 18/02/1391

تاه بالی ،انتِ وردة کل حنانی

ما اجانی ، راح محبوبی او نسانی

دورت کل البلاد ، حشمت اهل العتاد

راح محبوبی ابعناد ، وین یا زهرة زمانی

مالگیته ، تیهت درب المحنه

واشعلیته ، گلبی ابناره تهنه

اتسودنت و الطم علیه ، لاهو سلعه و اشتریه

محد ایدلینی بیه ، لا لگیته او لا لگانی

مرمرانی ، امن الفکر عگلی سبانی

عذبانی ، تیهت کل المعانی

ولک اهدیلک تحیه ، گول و ادلل علیه

اطلب الحد المنیه ، دونک الحب دهورانی

معنی :

چه گمراهم ، در گلِ عشقِ نگاهم

او نیامد ، می دونه که بی پناهم

همه جا دنبالتم ، بی صدا در یادتم

چرا لج بازی عزیز، دلبرا دیوانتم

تو کجایی،  گلِ عشقِ بی وفایی

نور زایی ، دلم در آتش نمایی

سینه زد دردم به جان، ارزشی را ناگهان

نه نشانی دارمش ، هر دو گم گشته نهان

در تباهی ، با فکر و عقلت در تباهی

در عذابی ، معنی شد تو سر به راهی

یک هدیه دادمت ، بیا در دل خواندمت

دم مرگم تو بگو ، بی تو در غم بردمت

جاسم ثعلبی ( حسّانی) 15/02/1391

تو هلالی ، با جمالی ، در آسمونِ پر ستاره

تو قشنگی ، با کمالی ، دل به تو بستم دوباره

جز تو را نمی پسندم

تک دلم را به تو بستم

پیشِ من خیلی عزیزی

شمعی و دورت بگردم

تو قشنگی ، رنگِ خورشید ، بی تو من سازش ندارم

دل به رنگی ، رنگِ مهتاب ، در صفا مهرش بکارم

عشقِ دل تو را خریده

درد و غمهایش چشیده

در دیارِ عاشقان را

شکل تو هرگز ندیده

در کنارت ، بوسه بر لب ، مستیِ عمرم چشیدم

با زبانت ، گرمیِ تب ، به خدا از دل مکیدم

ناگهان روحم فنا شد

بی گمان دردم به پا شد

سوختم آغوشِ گرمت

جانمی آهم نوا شد

دل فدایت ، خاکِ پایت ، می نویسم در مزارم

از صفایت ، از نجابت ، توی غاری در خماری

دل زِ دلدارش فنا شد

قهرِ دنیا را به پا شد

می روم با چشمِ گریان

دل و دلدارت رها شد

تو بمان با غصه هایت ، در کنارِ مستی هایت

جمع کن خاطره ها را ، در صدای خنده هایت

در کمینِ شادی هایت

در لبانِ غنچه هایت

در عذابِ مرده هایت

نو عروس این هم وفایت

جاسم ثعلبی (حسّانی )  1391.02.14

از آن لحظه که رفتی اشک هایم

به روی گونه کرده رودِ آبی

دلم غرقِ تبسّمهای زیبا

مرا تشنه و ناظر در سرابی

گمانم آسمان پوشیده ابری 

ولیکن عشقِ تو پوشانده قابی

زمانِ بارشِ اشکم نمایان

دلم بیدارِ غم هایش ، تو خوابی

مرا با درد خود زاری نمودم

شبانگاهان تو در وقتِ ثوابی

دلت در آتشِ تَف دیده جوشید

چنان در آسمانِ ماه تابی

منوّر کن زمینِ عاشقان را

درونِ شیشه دلها زد حبابی

مرا با رفتنت دل شد پریشان

چو دانسته تو را در قهرِ نابی

بسوزاند تر و خشکِ جهان را

از فراغِ دوریت دل زد کبابی

تو شب های سپیدم تار گشته

مرا دانسته ام عشقت عذابی

چه غم هایی کشیدم نورِ چشمان

در آیینه ی دل ، پس کی بتابی

درونِ کلبه ی عشقت کشیدم

رخِ زیبایِ دلبندت بیابی

جاسم ثعلبی ( حسّانی )  1391.02.15

سالها غم خورده قلبم ، باز شد دیوارِ نرمش

از لجاجت های عشقی پاره شد ، اسرار گرمش

صبر را سوزن نموده ، نخ زدم زخمِ نفوذش

دوختم پاره ی دردش ، سوختم در آه و سوزش

مدتی در رختخوابم ، جسمِ بی دل مانده بودم

از حسادت های یاران ، دردی با غم خوانده بودم

بَه عجب تابیده نورش ، در مهستانِ غریبی

ترک شادیها نموده ، مکر و زندان و فریبی

بسته شد با صبر و پیشه ، راه آن زخمِ عمیقی

گه دگر یادی ندارم ، پاک کردم هر رفیقی

ای دلا آسوده تر باش ، از رفاقت های راهی

عاقبت در خود نگر را ، عشقِ بی ارزش به کاهی

مستِ مستی از فریبش ، در گذر دنیا عجیب است

بخششِ یاران نظر کن ، خنده و چشمک فریب است

جاسم ثعلبی (حسّانی )  1391.02.15

مرا در دل هزاران گِله دارم

چنان سنگین گشته کوله بارم

به سختی بارِ غم بر من اثر کرد

کمر خم تر شده ناله سوارم

کنون با آه و ناله زد به فریاد

دل آزرده شدم از ژاله ، یارم

مرا در هر کویری تشنه گرداند

که جامِ عاشقی بشکسته بارم

کشیدم بارِ سنگین و فریبش

به دوشِ خود بریدم بسته کارم

صدی شکوه به رخ دل زد به عرفان

زِ منطق ، فلسفه در مه نگارم

مرا در دامِ حسرت ها کشیده

نگفته یاوری دیرینه دارم

چه خواباندی دلم دور از محبت

پر و بالم شکستی گونه سارم

نبستی بابِ غفلت زندگی را

چرا پوشیده ای شانه به زارم

عذابی سخت دیدم در کنارت

به تنهایی سپر در لانه مارم

کجایی وعده ها رفته به باد است

زِ باغِ گفته ات دانه بکارم

همش خسته ، همش درد و همش غم

به زیبایی نهاده یادگارم

بیا با صد زبان گویم که جانا

چه بد دریافتم خانه کنارم

جاسم ثعلبی (حسّانی )  1391.02.15

شاپرک ، شاپرک ، بر گُل من پا نزن

دلبرک ، دلبرک ، چشمکی شیدا نزن

ناز نازی شدی ، دلبرِ بازی شدی

کف نکن به غم ها ، سرورِ آزی شدی

دخترک ، دخترک ، سفر به این بهانه

رفتی دلم عزا رفت ، بی وعده بی نشانه

بیخوابی سر کشیدم ، از درد و قصه هایت

شب ها سحر نخفتم ، دل شاد خنده هایت

میهمان آسمانم ، ماه و ستاره هایش

ذکر تو را فراموش ، یک لحظه با نمایَش

شاپرک ، شاپرک ، باران زده جهانم

از دوری غم تو ، سیلی زده به جانم

بیا نرو دوباره ، بمان در آشیانه

در کلبه ی دل من ، بخوان شعر و ترانه

دلم به خواب رفته ، با صدایِ مهربانت

سرودِ مستیِ دل ، چشیدم از دهانت

جاسم ثعلبی (حسّانی) 13/02/1391

ای آسمان خون ببار ، لاله ها تشنه ی آبند

در جای جای این دیار ، ژرفای غم سیلابند

زمین پوشیده از نم نم ، گریان شده از کارزار

طاول زده چشم یتیم ، آواره شد در کشت زار

دریای آبی سرخ شد ، با خون مردان غیور

در هم شده در خاک و خون ، شیون شده در کرخه نور

اینجا زمانه شاهد است ، در پر پر گلها شدن

خاک طلا خیز وطن ، جان برکفان شیدا شدن

اینجا دیار آشنا ، از سالها محور شده 

آن لاله ی مفتون دل ، هر متر آن خیبر شده

سنگر نساز ای لودرم ، جسمم و جان آماده است

در هر نبرد تن به تن ، به خالقش دل داده است

هر گز مرا خوار نکن ، ای هموطن دل گیرم

با قهرمان جبهه ها ، از بغض ها دل سیرم

شهد شهادت گشته ام ، در نخل زار جبهه ها

از مین ها رد شده ام ، جویا نکردم لاله ها

جاسم ثعلبی (حسّانی) 13/02/1391

تو یه ماهی توی دریا ، تو عزیزتر از وجودم

تو فروغی توی صحرا ، نورِ دل بر تو گشودم

تابشی ، مهری ، جمالی ، روشنی بر این جهانم

کهکشانی ، آسمانی ، با نگاهِت من جوانم

تو یه اشکی در رخِ غم ، یا که سیلابی رو دردم؟

تو همان عشقی عزیزم بی وجودت سردِ سردم

تو یه مهتابی تو شبهام ، آسمونی پر ستاره

توی دیدارِ ترانه ، تو نُتی برام دوباره

غرقم از مستیه چشمات ، با دلی آزرده از غم

می رم از صحرای قلبت ، زیرِ این بارونِ نم نم

با لباسی پاره پوره می رسم پای درختی

می کشم دردِ فراغت روی بومِ شب به سختی

جاسم ثعلبی (حسّانی) 12/02/1391

در دل من تو عزیزترین ، عزیزی

عمقِ اشک و ، به چشای من نریزی

درد و سیلابِ نگاهم ، درِ سدها رو شکستی

در درونم صد هزار فاصله ی عشق و تو بستی

همه ی صبرِ دلم ، بارش نموده

قطره ی هجرت گلم ، سازش نموده

تو نبودی وقتی من ، یادت نمودم

تو ندیدی اشک و با آهت سرودم

بر سرِ عهدت بمون و یاورم شو

توی گوشِ من بخون و سرورم شو

تو که زیبایی و من غرقِ نگاهت

شانه با چشمم زدم ، زلفِ سیاهت

تو مث(ل) آسمون می مونی

گاهی صافی گاهی ابری

تو مث (ل) غروب خورشید

زرده پوشیده به صبری

تو مثل هوا می مونی

تو همان شفاف سردی

تو کمال عشق و نازی

تو خودت لفاف دردی

طاقت دوری ندارم

به خدا بی تو می میرم

بین کوههای لبانت

خدایا که من اسیرم

عشق را همچو ترانه

خوانده ام در کوی مستت

با زبان بی زبانی

جسته ام گرمای دستت

تو مثل غزل سرایی

با صدای مهربونت

تو عروس سحر نازی

با نگاهِ عاشقونت

در دیار دشت گلها

تو یه عطری از بهشتم

تو فرشته و عزیزی

تو سفیر سرنوشتم

آسمانِ کم ستاره

چی شده بارش گرفته

شادی و خاطره ها رو

اینچنین در خود نهفته

توی دفتر نگاهت

خط زدی از سرنوشتی

یادمانِ  درد فردا

شادمان در آن نوشتی

جاسم ثعلبی (حسّانی)  11/02/1391

توی باغچه ی دلم ، گل عشقت ریشه زد

در سبزه زار غنچه ها ، غم و دردت بیشه زد

سوختی کلبه ی پوشیده به تار  ، افروختی آتش خفتیده به زار

با سکوت دلفریب قصه ها ، ساقه ی عشق درونم تیشه زد

واژگون افتاده ام ، در کوی او درمانده ام

هیچکس باور نداشت ، در هجر او پر کنده ام

مرغ عشقم خسته شد ، اشک چشمم بسته شد

سالها پوشیده غم ، کوهی در دل مانده ام

وای از این درد زیاد ، کاش محبوبم بیاد

از این همه دلواپسی ، گم شده در گردباد

لیلی مجنون خوانده ام ، خواب دلبر دیده ام

مرگ و ماندن ناگهان ، در ذهن من پرورده شاد

بی تو زندگی تمام ، بی تو افتادن به دام

بی تو ماوایم جحیم ، بی تو تلخی زد به کام

دلبرم آسوده باش ، سروری شالوده باش

خودکشی دور از ختام ، دوستت دارم تمام

جاسم ثعلبی (حسّانی) 10/02/1391

سر پیری سپیدی گشته ریشم

گهی صباغ پندی کرده پیشم

سبیل و ریش بسپردم به دستش

به درد و غم کشان گردیده نیشم

***

بدیدم موس سر ، رنگش پریده

دل از عطار را برگش خریده

زده بر موی سر ریش و سبیلم

ورم کرده رخ و صورت و دیده

***

سپردم ریش خود تیشه زدند را

سفیدی از تهش ریشه زدند را

به ناگه درد و زاری سرخ رو زد

پشیمانم گل از بیشه زدند را

***

سر  و صورت نزن عشقش همین است

نگو آرایش و درمان کمین است

اگر اهل تبحّر باشی ای دوست

ببُر موی سرت تا نازنین است

***

میازار جانی به قدرت کشان

نشانید قهرش به ندرت گران

چو سیلی خروشان بپوشد تو را

چو یک روز ماند به عمرت نشان

***

صبور و غیور و جهان بین باش

امین ووزیر و رمان چین باش

چو فرسوده گردد تن و قدرتت

چراغ نهان قوم و آیین باش

***

اگر دوست داری بشی شادمان

هم و قصه با هم نهی در مکان

به ترتیب تاثیر قبری بکن

یکایک به خاک افکنی در زمان

***

مده سر نخ عنان زندگی را

به هر کس باختی در بردگی را

چنان آزرده گردی در نهایت

فسار اسب خود گم گشتی در جا

***

حدیثی هست خواندم از امامان

دو تاثیر است ظاهر از عزیزان

درون رخ شود در جمع پیدا

ویا در گفته اش حس از گناهان

***

بپیما راه خود با راهنما را

بکش شادی و غم در شب نما را

خدا در آسمان و دشت و صحرا

قرار داده نشانی رهگشا را

***

خدا زیبنده ی هر عابدی هست

خدا فرهیخته ی هر مومنی هست

جهان انسان طبیعت دشت و دریا

اساس شادی هر زاهدی هست

***

خدا جن و فرشته آفریده

خدا نسناس زنده آفریده

من و تو زنده ایم در خوبی و بد

جهان با این نکویی آفریده

***

بکش مهر لطافت سر یتیمی

کمک کن زنده ای دلبر رحیمی

نمی ارزد به چندی عمر کردن

همین ارزش وزد از هر نسیمی

***

نزن با هر کسی حرفت به فریاد

صبور و خویشتن داری به هر داد

اگر دیدی طرف دیوانه گشته

سکوت و ترک صحنه گردد آزاد

***

صداقت بخشش و علم و امانت

چو مهتابی زند راه زمانت

بکار آن ریشه ی مهرت به هر دشت

تو سبزینه کشد عمر جهانت

جاسم ثعلبی (حسّانی)  08/02/1391

تابوت سوارم

ای آسمانِ ، اشک  و  بهاره

 بگو به ابرها ، تگرگ بباره

دیگر که این دلها ، طاقت نداره

 با مرگ نیکی ها ، شادی بکاره

*******

بهار دلگرمی ، شده پریشان

 ناراحتی ، غم ها  ،گشته شتابان

سیاه و سپیدی ، چون میش و گرگان

 این زندگی نیست ، دیو و ستاره

*******

نم و پلیدی را ، در سرنوشتم

درد دلم پیدا ،  با خون نوشتم

آتش زدند یکجا ، دوستان به کِشتم

پس حاصلش گردید ، جنگ او دماره

*******

امروزم از دیروز ، بدتر بدیدم

در دام غم خواری ، ناله کشیدم

قبرو زمینش را ، زودتر خریدم

پلاک و دیوارش ، نصب در کناره

*******

دیگر چه دلگرمی ، از یاوران دارم

از صبح سر بارم ، تا شب سر کارم

جسم و تنم خسته ، روحِ عزا دارم

دلخوش هجرم را ، در غم سواره

*******

حال و هوای ما ، چون مرغ بی بال

در شوره زاری ماند ، اسیر کانال

پاهای او بسته زندانی  در چال

با تیغ سر بُر ها ، شد پاره پاره

*******

مرگ و کفن همراه ، در روزگارم

پایان این بازی ، تابوت سوارم

دار وندارم را ، در دنیا می زارم

غیر از عمل  هیچی ، معنی نداره

*******

جاسم ثعلبی (حسّانی) 07/02/1391

احبک یشهد الگلبی الشجر والمای

الشعر و القافیه او نظمه او دواوینه

من لحظه الشفتنی او گلت انت اهوای

ابطن الروح شتلیتک یبو اردینه

العتب میفید عینک شلّعت بچلای

گلب الما رجف گصه ابسچاچینه

ادری اتاخرت من موعدک ویای

واگفلک سنه علی الشاطی تعبینه

یرن نقال رقمک ما تجیبه اشوای

شنهی هل دلال ابعد او سلینه

سکران ابمحبتک ضنوتی او سلوای

تدللّ علینه ابعد او خلینه

تگول انحب کذب ما صدگیت الرای

لا تنشد ولا تسئل ابهل مینه

تگول اهواک لاکن وجهک ابملگای

بزلوفک تسد بابه او قوانینه

تهت امن الدرب و اتعکر ابممشای

فگدت الصیت والخوه ابمحاچینه

من ابعید ارسمک بل صدر شچای

اذا نامت العین انت انتبه لینه

ما اشاقی لان آنه اوگفت ودّای

عفت اهلی او عمامی او گلبه ناسینه

شربت الصبر مر گص زردتی وامعای

لاکن ما شربت العسل من عینه

احبنک محبة حب بحب منوای

ما اعوفک غزال او ما تماسینه

افکر بیک لیل انهاری صرت اغطای

ما نامت العین ارجوک داوینه

اظن الموت یسهر لیله کله احذای

یهون الموت و الفرگه تاذینه

جمّت الدموع ابفرگتک یا دای

بل کاس الشربته ابسکرت اسنینه

رجاء لو متت کفن جثتی و احشای

علی درب الغرام ارجوک دلینه

معنی:

چشم براهتم

می خوامت درختان شاهد و دریا

با شعر و ترانه بزم و هم نظمی

از آن لحظه که دیدی عشق بی آوا

درون جان و دل دادم چقدر گرمی

ملامت نیست چشمت کور کرده ما

قلب بی زبان چاقو زده جسمی

دانستم به موعد دیر رفتم را

ولی یک سال جا ماندم به بی رحمی

نمای گوشیت آتش گرفت در جا

چه می نازی مرا نگذار در ختمی

مستم از جمالت در رخم پیدا

با نازت گرفتارم به دل نرمی

دروغ است گفته ای در دامت و شیدا

نه پرسش نه سئوال دلسرد و بی گرمی

سر راهت نشستم کوفتی  در با

به گیسویت درم بستی چه بد رسمی

راهم گم شدو پستی بلندی ها

مقام و قوم ترکم کرد در بزمی

تو را در سینه ام دل کاشتم یارا

اگر خوابید چشمت یار در شرمی

مزاحی نیست یارا من اسیرت تا

تا خواهر پدر مادر نهد رزمی

جام صبر نوشیدم بریده نا

لیکن عشق تو شهدی به هر قسمی

تو را من دوست می دارم به  صد دنیا

نمی بازم به مکرت  فرد با رزمی

به تو در فکرم و روز و شبم غم را

چشم خوب نارفته به هر خصمی

گمانم خشک و بی آبی کُشد صحرا

نمی ترسم ز مرگ از هجر و بد عزمی

تمام اشک ها با دوریت ناگاه

در جامی تناول کرده دل فهمی

تمنا دارمت گر مرده ام یارا

پیام عشق خاکش کن به سر گرمی

جاسم ثعلبی السلیماوی الساری (حسّانی) 06/02/1391

فاطمه ام ابیها ، فاطمه حور الجنان

فاطمه نجمة علیها ، فاطمه نور و زمان

نورشع برض الرساله زالت ارکان الضلام

ثبّتت اصل الامامه ، فاطمه ایصح بلکلام

آه یا ثمره الجنه یا رطب نخل ابسمایی

حب الچ بل گلب نائم یا عذب مایی اوهوایی

نبذه بل معراج تنطق نطفة الحق بل ورید

سفره من مرسل ضماها سهرت الرب الوحید

انتِ شمعه او نور یضوی کالشمس و انجومه حوله

انتِ ورده ابقصن نابع عطّرت ارضه او سهوله

انتِ عامود الامامه انتِ بدر ابسماء ماطر

انتِ گلب السهر لیله ، انتِ ام الغد الزاهر

فاطمه نجمه ابسمانه ، فاطمه نطق و بیان

فاطمه حب و حنانه ، فاطمه صوت او اذان

فاطمه عشق و غرامه ، فاطمه نار و لهب

فاطمه عیش اوسلامه ، فاطمه ستر و غضب

بل عزا و الشیعه تحزن یوم غادرتی الحنان

حسن و حسین او خواته الکربلا عدتی الزمان

آه گلبی دم نزف من فگد اولادچ یسور

ابکربلا و حسین شاهد قدم الروح ابسرور

معنی:

فاطمه ام ابیها

فاطمه ام ابیها ، ای فرشته ای بهشت

فاطمه نورِ ستاره ، فاطمه عشق و سرشت

تابشش ارضِ حجاز و دشمنِ ظلم و ستم

سرور اصلِ امامت ، داور شادی و غم

آه ای میوه بهشتی ، ای رطب نخلِ امامت

در درونِ روحِ عشقت دل پاک آمد، پیامت

کن خلاصه درد هجرت در کلامِ حق نوشته

سفرِ معراج مُرسل ، یادمانی ای فرشته

تو یه شمعی نور پاشی ، آفتابی با ستاره

تو یه گل در ساقه عطری ، ماهتابی شد دوباره

تو ستونِ هر امامی ، تو یه ماهی تو یه باران

تو که بی خوابی کشیدی ، مادرِ امروزِ یاران

فاطمه نور آسمانی ، فاطمه نطق و بیانی

فاطمه حُب و عدالت ، فاطمه صوتِ  اذانی

فاطمه عشق و کرامت ، فاطمه آتش و دود

فاطمه عیش و سلامت ، فاطمه صبر و سرود

در عزا شیعه نشسته ، روزِ پروازِ کمالت

 آن دو فرزند رشیدت کربلا جسته جمالت

آه قلبم خون بارید ، اشک و باران حسینت

کربلا شاهد نشسته قطع دستان نور عینت

جاسم ثعلبی 05/02/1391

نورِ امامت درخشیده زبانِ عشق

از فاطمه غریده طالبانِ عشق

قطره ای از هزار دریای بیکران

باریده بر قلوبِ عاشقانِ عشق

بشست دل مرتاض دلبرانِ زمان

با اعتماد به نفس و مهرگانِ عشق

چرخِ امامت چو گردان شود روزگار

طی کرد زمانه به آن رهروانِ عشق

مژده رسیده از سرور دلِ طبیب

معراج خدا نموده مرسلانِ عشق

بفرموده ی دانا امینی هر دلیر

یک دانه ی خرما زِ مهربانِ عشق