سفیر الحب

غزل لتواعد کذب

ودعتک طفل ما تعرف الربّاک

او ما تدری ابضمیری ابدربک امتانی

صرت عند الغرب تچایه للوزاک

تموت او تنغدر لو یوگف السانی

و المفارگ ولف تابوته للدفان

افز من الگبر بهمومی تلگانی

ادگ و الضم گصاید و انشر ابطرواک

ابصراحه اکتب غزل چا لیش ذمانی

لتواعد کذب لا تلچم المجروح

الگلب داعیته لجلک ساتر الحانی

گلت حبنه انتکاسه او ما یمر باللیل

قبلت ابنکسته او باحلامه طمانی

کلام البیه غدر ما ینحسب تقدیر

عداوه امطرزه او بعیونه سمّانی

عوف البیه رده و اکشف مناظر طیب

و اشتل بالورد و اهلک الاذانی

یجاسم جوز منهم خلهم ایموتون

ورده ابمزبله و اتعامل الثانی

افتکر بیت الستر بعیوبه دلانی

شاعر الشعبی:جاسم ثعلبی (الحسانی)

09/12/1394

غزل ابراهِ ساقیان

بارِ دیگر چنگِ ابتر ، بر مزارم سر کشید

موذیانه رنگِ شبدر ، بر دیارم پر کشید

زنگِ پرخاشِ ملخ نر ، صبحگاهان ناله کرد

فتنه گاهِ قابِ خنجر ، بر نقابم شر کشید

تا به کی مهرِ شقایق ، در سفر گم گشته است

حوری و اشکِ علم گر ، در مکارم فر کشید

سبزه و پروانه کشتن  ، در نم فصلِ بهار

از شعف ترسیده اخگر ، چون ستمگر عر کشید

ختم گاهِ آفرینش ، دستِ دلالان که نیست

روزی و عشق و محبت ، زیورش دلبر کشید

وای از آن روزگاری ، که نمایش قلبِ سنگ

چهار فصلش آتش و غم ، بر کمر اندر کشید

کاش روح ودل وجودم ، مرغکی در آسمان

با ترانه ، عاشقانه ، بی خطر معبر کشید

مرهم و تیغ و سون سر ، زخمِ دل پوشیده گاز

باز هم بندی مخذّب ، در محک سر در کشید

در زمین آتش فشان و، در فضا بنگ و تگرگ

گو کجا راهِ فضیلت ، بادبان لنگر کشید

ترسم از روزِ قیامت ، از عمل تا انتها

خطِ احمر می خورد چون ، دفترم سنگر کشید

خسته ام از این هوار و، ترس و وحشت در دیار

گفته اند راه رهایی ،  در قلم اختر کشید

ناله گاهِ خشم نیکان ، از شرف تا پای دندان

آبراهِ ساقیان را ، ناکر و منکر کشید

مرگ غول آهسته آید ، جاسما همچون لعاب

روح اادم در جوانی ،عاقبت پر پر کشید

جاسم ثعلبی (حسّانی) 02/12/1394