سفیر الحب

خودت می دونی در خوابم ، چشای ِ من که بیداره

تنم بر تخت پیچیده ، دل و جونم شد آواره

کشیدی دفتر عشقت ، درونِ جای تاریکی

نفهمیدی که بیدارم ، دلم رنجید و نزدیکی

توی سنگینی خوابم ، شنیدم حرفِ دردت رو

تو بوسیدی و من مُردم ، دریدم حسِ عشقت رو

به لبخندی به من گفتی ، شدم بازیِ تکراری

برو دست از سرم بردار ، بدونِ بحث و اصراری

درونِ کلبه ی دردم ، زدی با تیشه ی قهرت

فنا شد لحظه های من ، به پای ریشه ی صبرت

خیانت کردی و قلبم ، شکستی و ترک دادی

مرا در واژه ات کُشتی ، خدای من چه فریادی

جاسم ثعلبی ( حسّانی ) 18/02/1391