سفیر الحب

ای دختر رشتی از سفر برگشتی

با کیف در دستی امید من هستی

ای دختر رشتی

کردی دلم حیرون تو لیلی من مجنون

مهر دلت زندون موندم تو بدبختی

ای دختر رشتی

تو موندی در جونم در دلت مهمونم

از غصه می خونم در عاشقی مستی

ای دختر رشتی

در سبزه ات موندم درددلت خوندم

عکس از رخت بردم کی گفته تو زشتی

ای دختر رشتی

آبی و دریایی در عشق و رویایی

کی گفته هر جایی چشم غمت بستی

ای دختر رشتی

در پل عراقی ها میدان بازی ها

سرور شادی ها می دونم سرگشتی

ای دختر رشتی

میدون شه داری غمگینی در زاری

چرا دلت تنگه از عهد برگشتی

ای دختر رشتی

جاسم ثعلبی  08/03/1391

نسیتک یا غدر و ابفرگ شطین

او دفنت ارسومک ابگلب الیکرهون

صِگد گلبی یرف یذکر کم ابزین

ولاکن مات بگبور الیدفنون

انتشع راعی الثواب ابلطمه لحسین

علی صدری ادگ لطم الیلطمون

ذکرتک گال عگلی چفّنه البین

عدل و امسلّم السیف الیفتنون

انتظر یومک تجی و اتفتش العین

او تطیب اجروج گلبی اویه الیضمدون

ثگل نومی علی وارجف ابپتوین

الصخونه مرمرت چبد الیحرگون

الشمس تعتب گمرها ابتاع بل دین

الشاری فگر ما یوفی الیدینون

شریت العزه الکم یا مجانین

او حملت اطیوری بیدی لل یصیدون

رموا طیر الدفعته الهم بلاسوم

شعر جفنی رجف حاطونی ضبعین

احترمنی الوحش ودع لل یودعون

جرانی الزمان او صار سبعین

شعره صرت عدمیت الیجرون

تابعته ابوفر و ابهور و ابطین

او حصدت الغیض بنجوم الیحصدون

اشمالک یا زمن ویای بتین

بت یخنگ او بت یضرب بل اعیون

تروح او ترد واتحارب الطیبین

شنهی السبب متکفنه یمجنون

اسباع اتحمّلت ضرباتک اسنین

الهزیمه ابعید عنهم ما یهربون

من الشاعر جاسم امحمد الجبیره الحسانی

السلیماوی الساری 02/03/1391

همش در خواب می بینم ، به زخم لبت داغونم

در اون مستی دیدارت ، به درد و غمت مهمونم

سیه پوشیده شبهایم ، به ناله های هر باری

شده بر من همین شبها ، شبح در مرگِ تکراری

شبم با این درازی را ، یه لحظه زیر و رو کردم

وجودت در کنارِ من ، به سختی آرزو کردم

نرو آتشفشان دل ، چو فواره کشد خونش

به سیلاب آمده دردش ، همه غرقِ دل و جونش

من و خواب وتمنا را ، کشیدم عشقِ شیرینم

به زودی روح خوابیدِ ، که تا رسم تو میبینم

تو در خوابم چنین هستی ، و در رویا چنین بودی

طمع در دیده ات دارم ، مرا بنگر به این زودی

جمالت پایه کوبیدِ ، به عشقِ دلربایت را

نه مهتاب و نه ماهش را ، نجوییدِ به این زیبا

از اون روزی که تابیدی ، همه در قاب محرابند

طلوع عرش زیبایت ، در اون مهتاب می یابند

جاسم ثعلبی (حسّانی)01/03/1391

ای گلِ تهرونی ، توو دلم می مونی

همیشهِ توو قلبم ،  ترانه می خونی

از من پشیمونی، ای گلِ تهرونی

***

رنگِ چشات زیبا ، حرفِ دلت دریا

کشیدی قلبم رو ، به عشقِ بی همتا

در دلم زندونی ، ای گلِ تهرونی

***

هر روز به یک رنگی ، با دلم می جنگی

بگو چرا غمگین ، همش تو دلتنگی؟

بی درد و درمونی ، ای گلِ تهرونی

***

چه وعده ها دادی ، عاشق فریادی

در تبِ رویاها ، نشون میدی شادی

سردی زمستونی ، ای گلِ تهرونی

***

بمون در آغوشم ، ای گلِ سر دوشم

من مرد فردایت ، بی تو سیاه پوشم

ناب لواسونی ، ای گلِ تهرونی

ای گلِ شیرازی ، در خودت می نازی

دردِ دلت پیداست ، در غصه می بازی

همش تو خرازی ، ای گلِ شیرازی

***

آتش نزن در جون ، کردی دلُ  پر خون

با وعده ها کم کم ، کُشتی دلُ آسون

در بند بزازی ، ای گلِ شیرازی

***

در آسمونِ تو ، گشتم به تنهایی

شادی و طنازی ، خوندم به زیبایی

قشنگ و غمازی ، ای گلِ شیرازی

***

در حافظ و ایوان ، دروازه ی قرآن

قسم نخور هرگز ، عاشقِ با ایمان

با من که می سازی ، ای گلِ شیرازی

***

بهروزی می دونه ، زارع که می خونه

هر گل در این صحرا ، فرشته می مونه

شاعر و دلبازی ، ای گلِ شیرازی

***

جفره و لقمانی ، عزیز این خانی

عذرم پذیرا باش ، ای شیر میدانی

داور هر بازی ، ای گلِ شیرازی

جاسم ثعلبی (حسّانی) 03/03/1391

دیدمت پریشون ، توی دلم نشستی

در ساحلِ این دریا ، عهدِ دل و شکستی

وقتی که غرقی در غم ، عشق تو ته نشینه

به ساحلم رسیدی ، رفتی وفات همینه

شکستی عهد عشقت ، با حرفی عاشقونه

دریدی قلبِ نازم ، با خنجرِ زمونه

دلم همیشه گیره ، در عشق تو اسیره

نگفتی یاوری هست ، دست منو می گیره

برو هرگز نمی خوام ، دست تو رو بگیرم

با در د بی وفایی ، در غربتت بمیرم

برو فراموشم کن ، همیشه از وجودت

برام سعادت اینه ، زندگی در نبودت

من و ستاره یِ بخت ، در آسمونِ فردا

کشیده خطِ عشقُ ، رویِ تمومِ ابرا

جاسم ثعلبی (حسّانی) 01/03/1391

ای گلِ دزفولی ، زیبا و شنگولی

***

چهره ی زیبایت ، ارومه دریایت

خوشگل و شادابی ، در سبزه  گلهایت

مُردم تو مسئولی ، ای گلِ دزفولی

***

عاشقت می مونم ، فهمیدی داغونم

درد مرا دریاب ، نشستی در جونم

با دلِ مقبولی ، ای گلِ دزفولی

***

چرا دلت سنگه ،  در کوچه ات تنگه

دل مرا نشکن ، می دونی این ننگه

با کسی مشغولی ، ای گلِ دزفولی

***

یکی تو را برده ، شعرت برام خونده

با عاشقی گرمی ، دردت برام مونده

خوشتیپ و معمولی ، ای گلِ دزفولی

***

در خودت می نازی ، به به چه طنازی

با مکر و نیرنگت ، بر دلم می تازی

شاعر و بهلولی ، ای گلِ دزفولی

جاسم ثعلبی (حسّانی ) 01/03/1391

این گل شوشتری ، قلب منو ربوده

در تب چشمِ اون ، عشق برا من چه سوده

دیدمش پریشون ، در آبشار ِ شهرش

اون و نشون گرفتم ، در آسمون ِ قهرش

خوندمش چه زیبا ، برای دل می میره

با اون نگاه ِ گرمش ، توو دلِ من اسیره

این دلِ شکسته ، در عشق و مهربونی

لال و پریشون  ، از دردِ بی زبونی

مدّتی کشیده ، اشک و عذابی در جون

ساده به دل کشیده ، مزه ی دردِ زندون

به تازگی وزیدِ ، بادِ سردِ بهاری

با قطره های بارون ، نشسته در کناری

گیسوی اون چِ زیباست ، پیچیده دورِ گردن

همچون گلابِ خوش بو ، تو شیشه های نشکن

کبوتر ِ عشق من ، بال و پرش چه زیباست

در آسمون عشقم ، ستاره ای توو ابرا ست

ای گل قشنگم ، بدون تو می میرم

می دونی عزیزم ، در عشق تو اسیرم

جاسم ثعلبی (حسّانی ) 31/02/1391

ای گل آبادونی ، خوشگل و خوش زبونی

پوشیدی رنگ شهرم ، با شور و شادمونی

به به چه با صفایی ، ایو الله دل ربایی

مُردم از این قشنگی ، با عشق و آشنایی

بیا ای هم زبونی ، کنار لب نشونی

رُخت تابیده در شب ، تو ماهِ آسمونی

مثل فرشته اومد ، ستاره ها در اومد

خورشید احمد آباد ، با ماه و اختر اومد

خوش اومدی کناروم ، تو شط قایق سوارم

مرا دیونه کردی ، نَکُش با درد و زاروم

جاسم ثعلبی (حسّانی ) 28/02/1391

یادت میاد در کوچه ای

آتیش زدی در صبرِ من

لبریز کردی دردم و

نم نم کشیدی ابرِ من

یادت میاد گفتی به من

گریه نکن ای همسفر

عشقم جدایی نداره

دلها یکی گشته دگر

یادت میاد زیر بارون

یه خاطره از تو دارم

زیرِ درخت عاشقی

یه غنچه مهرت بکارم

ناگه صدای بارشت

با اینهمه قول و قرار

بر حرفی آغشته به غم

آهوی من زد در فرار

جاسم ثعلبی ( حسّانی )  25/02/1391

تو نه ماهی نه ستاره

آسمون سقفی نداره

بعد از این بارشِ بارون

تو جفا کردی دوباره

دل به دل راهش تمومه

شانسِ من با تو چه شومه

کاش می گفتی از اول

در هدر وقتم ، حرومه

کاش می گفتی همینم

از لبت بوسه نچینم

در رهی آسوده می رم

درد و غمهایت نبینم

تو دلم داغون کردی

تو من و بی جون کردی

با سکوتِ ساحلِ غم

قلبِ من پر خون کردی

دردِ بی درمون گرفتم

بی تو دارویی نجستم

در انتظارِ مرگِ حتمی

از دردِ دل شبها نخفتم

جاسم ثعلبی ( حسّانی )  25/02/1391

شدم بازیچه ی قلبت

اسیرِ عشقِ جانکاهی

گناهِ اولیم سخته

نشستم بر لبِ چاهی

خیانت در رُخت پیدا

طمع در ذات تو پنهون

نه آزادی به دل دادی

به زندون بُردنش آسون

نه یاد و خاطره داری

نه در خواب و نه در رویا

دلم در دفتر عشقت

نشونی دادی ناپیدا

زِ هر وعده ی اجباری

دلم در غم پریشونه

به رقص هفت گناهِ عشق

با جون و دل نمی خونه

همون لحظه دلم لرزید

که پروازت باین سختی

مرا در لابه لای اشک

کشید تا اوجِ بدبختی

 جاسم ثعلبی ( حسّانی ) 26/02/1391

به دیوار تکیه گردیده

دلم از درد و بدبختی

هزاران آرزو کرده

نپاییده به این سختی

چو بستم چشمِ غمناکم

درونِ آینه دیدم

جمالِ نازنینِ تو

درآن غمزه نجوییدم

از آن خنده لبانت را

به خوشبختی سفر کردم

به گرمی در چشانت را

به شادی ها نظر کردم

بیا ای عشقِ ناپیدا

دلم قدرِ تو می دونه

شب و روزم چو بلبل را

واست آوازه می خونه

بیا در دل یه جشنی را

به یادِ خندها برپاست

بدونِ تو دلِ لرزم

شده چون موجِ دریاهاست

 جاسم ثعلبی ( حسّانی ) 26/02/1391

ارید اکتب نظم وارسم معانیه

ما طاوعنی قلمی ابطور ابوذیه

ما طاوعنی قلمی ابلذتی سکریت

من کثر القوافی ابنومتی طبیت

القصیده اتصیح لی و ابحبهه اشتاقیت

غنیت ابعزاء شعری ابموالیه

کتلنی الهضم من هل خوه یا هل ناس

بس مرسوم له مس او یلط بل کاس

یخبط بل خباثه ابکره یبنی الساس

فَکّر بل جدار اشلون تالیه

جدار الخوه هیچی ما یضل مستور

ما تجذب اخوک امزامط او بل زور

گلبک من صخر و السانک المخطور

یخرط کل مسلسل کذب لیلیه

لیلیه افکر بیک ما مرتاح

ناطور ابزرعکم اسگی او فلاح

اطم ازروف واحصد واکنس المصطاح

کل هذا التعب محصولی جونیه

جونیه محصولی او شبلی او خزمه

ایکده ابو کلاش او یاکله ابو چزمه

بارد یشرب المای ابعطف عزمه

لا تعبان لا محتر ابشرجیه

لابِد تحت کوخه نایم او سکران

ابو جاسم یصیر او یاکل الگطان

بس بل حچی ملسون او طویل السان

ما عنده ادب کثّر بلاویه

خلّصت الصبر من ذلهم اتاذیت

ما عندی عذر کل مده ادشهم بیت

یسمّونی ذلیل ابزورهم طریت

لاکن من کلام الناس شد بیه

شد بیه الهضم و انشدت اسراری

ما اگدر اناسی واگعد ابداری

کبیر السن حرامی او بایگ ایزاری

بلّعت العتب و ارجف ابشتویه

گذّرنه العمر و انمصلح ابترحاب

دشینه ابیوت او سد علینه الباب

لا واحد ینصحه او لا تفید احباب

یلدق بل کلام کل حیه سمّیه

الخوه اترید واحد یلتزم بیهه

شجره لو عطش بل دمع یسجیهه

اذا تاهت الخوه ایصیر راعیهه

یداوی اجروحهه ابعگله او معانیه

الخوه مای صافی اترید یا عطشان

مو خابط شربت امسودن او زعلان

تسد اعروگ گلبک یا صغیر الشان

بل حمگه تگرب موتک اشویه

الاخوا ما ینحگر لو هوه سید الگوم

اذکر حاتم الطایی شخص معلوم

طیع الزین اخوک او لا تظل میشوم

تضل ارماد عدوانه او سوانیه

تدری بیه سبع و اتکرهه سبع اشبول

جامع کل عمامه ابخوتک معلول

یا خاین عمیل اعداه یا مسلول

الحسد یحرگ دم الخوه او مجاریه

کف من الکره و اتحده الماضی

شاب الراس منک و انته متقاضی

تحفر تحت اخیک لیش یا راضی

نسیت الوگفه ابضیجک یشع ضیه

نسیت ابدمه شرّب گلبک العطشان

او نسیت ابیوم واگفلک جسر یفلان

او نسیت ابچاه لجلک یوم تحت الدان

علی چلمت زعل تنکث الخاچیه

عتب ما ضل بعد لا اکشف او ما اگول

طرگاعه علی طحتوا و انا مسلول

سدیت ابعذاب الخوه شط الچول

انه اویاکم تضل سالفتی منسیه

لا تشبع الگاع ابمای یسگیهه

او لا تشبع اگلوب الخوه خاویهه

ولا تنسد العَبره ابیوم حادیهه

مطر تمطر غضب دنیاک خرمیه

ما بعدیت منکم و انه الخسران

ما فریت منکم و انه المنهان

سکنت اگبالکم بل گهوه و الفنجان

شرار اذنوبکم توصلنی لیلیه

اسنین اتعدت او جربت غیرتکم

ملتفین بس بل مکر صحبتکم

اذا دشیتوا بیتی العازه جرتکم

اذا دشکم فرح صرتو ا  حرامیه

صیحتوا ،شتمتوا شنهی التالی

ما تدرون اخیکم طیب او غالی

عند الناس صیته انرفع متعالی

چویتو اگلوبکم بل حربه والخیه

عنده احفاد معدودین بل الاف

او عنده اصحاب موجودین له لتخاف

او عنده صبر و اعلوم التوزع الطاف

لاکن ما ظهرهن حبکم ابفیه

اذا اتشمتون عدوانه مذله الکم

اذا اتنطقون بفعاله مسره الکم

اذا اتشدون ظهره ساعده الکم

ابیوم الکون تتناثر محاچیه

اذا اتطوفونی بل خطبه مو خسران

عاقبتک یتیم او گاعد ابدیوان

یسیر الگعده تصبح تلبچ او حزنان

ما تعرف طریجک میه بل میه

خسران ابعشرتک و اسمع ابلومک

ما تستحی او زحمه اتشگگ اهدومک

انا المالوم کل الناس متلومک

تدری بیک حشفه او وخم شاطیه

گصیت الگلب شلعیته من عرگه

او نگعته ابجفاکم بالکل او سرکه

او شریته ابغصن ریحانت الفرگه

یبس مستقبله ابفعل الانانیه

لا تعتب بعد لا اذکر افراگک

اجانی الغیر بل ضیج او گطع ساگک

ابوک امرار حشم لل خلگ عاگک

عاگ الوالدین انته یبو اعصیه

روح و الف روحه ما اریدنک

شلت من گلبی غصبن ما ارجعنک

عساک ابخیر و افعالک یحمدنک

ابلسانک چملیت الغیبه ترچیه

خربت الولد من طشریت ادیار

من اذکر الماضی ابصورتک احتار

چنت جاهل افکارک لیره و الدینار

من کبریت زحت الخجل و الدیه

بعد ما امر علی دربک ولا ازورک

بعد ما ادش محاریک ولا دورک

گفلت الباب منی او گاعد ابسورک

اهلال الجاک ما طخ لل حرامیه

ابو امهیدی جسر لل غربه و اخوانه

او یوم الضیج ما ترتاح عدوانه

بل حگ یلهم الفولاد بسنانه

کصر طوفان عدوانه ابمعانیه

من الشاعر جاسم امحمد الجبیره الحسّانی السلیماوی

الساری 25/02/1391

بیا در کلبه ام بنشین

دلم عشق تو می خونه

درونش مهرِ هر کس نیست

فقط جای تو می مونه

نمی دونی چه دلتنگم

از اون دیدارِ مرموزی

اگر یک لحظه در رفتی

به عشقم آتش افروزی

بیا اینجا  همش عشق و

دلم در انتظارِ توست

در و دیوار دل شاد و

همش مست و خمارِ توست

شبی در رقصِ پروانه

به زیبایی بزن دستی

دلم در خونه ی مهرت

به تنهایی چرا بستی

جاسم ثعلبی ( حسّانی ) 24/02/1391

تو سرابی ، با حجابی ، تنم در جا کشته عذرت

تو همان آشفتگی ها ، نور مهتابت فروزان

تو یه ماهی ، در سیاهی ، آسمان جوییده بدرت

بی  تو دل دیوانه گشته

ختمِ دیدارت نوشته

گر نیایی آتشِ غم

بال می کند از فرشته

زندگی بیهوده می شه

عشقِ ما آلوده می شه

بارشِ باران به دریا

بر رُخت شالوده می شه

در دلت مسکن گرفتم

سالها بی تو نخفتم

درک کن احساسِ من را

بی تو را تنها نرفتم

جاسم ثعلبی ( حسّانی ) 24/02/1391

تو عزیزی ، در گریزی ، دلم پیدا کرده مهرت

یارِ مهربونی ، مادر

تو عزیزِ جونی ، مادر

تو شریف و نازی

تو که شادمونی ، مادر

***

تو فرشته ی زمینی

تو یه مخلوقِ امینی

بی تو در تنهای تنها

تو یه نازنینی ، مادر

***

نازنین دورت بگردم

بی تو در دنیای سردم

دل به آغوشت کشیده

بی تو آغشته به دردم

***

انتِ نجمه و ابسمایی

انتِ معشوقی او وفایی

شعی ابنورچ علیه

انتِ نغمة کل غنایی ،امی

***

یمی سکرینی ابمحبتچ

یمه سهرینی ابضحچتچ

درب حبنه وسعیته

یمه ضوینی ابنظرتچ

***

معنی:

تو هلال آسمونی ، مادر

تو یه غنچه در خزونی ، مادر

نور تابانِ دل تار

شب ترانه خونی ، مادر

***

بی تو قصه ها چشیدم ، مادر

لب دریا جان دمیدم ، مادر

غم به رخ تاریکی کرده

تیر و دل بر شن کشیدم ، مادر

مادر ، مادر ، مادر ، مادر

جاسم ثعلبی (حسّانی  )

23/02/1390

تو قناری ، در کناری ، تو ترانه یِ بهاری

تو یه عشقِ آسمونی ، بی تو مستم در خماری

به خدا دورت بگردم ، عاشق و دیوونه هستم

شمعم و پروانه ای تو ، توی عشقت خیلی مستم

دوستت دارم عزیزم ، در به در بی تو مریضم

دل به دل نالیده بسیار ، جان و دل به پات بریزم

خوشگل و ناب و قشنگی ، یه گلی از همه رنگی

دلم آرامش ندیده ، در خیالم توی چنگی

( انت وردة کل حیاتی ، انت دنیای اومماتی

انه مجنون ابمحبتچ ، انتِ معبودی اوصلاتی

اتحملت کل الاذیه ، الخاطرچ ضگت المینه

الاهل لامت و الیحبون ، کلهه قالت لی خطیه

و حدی صبحیت ابدیارچ ، اتحرگت من کثرنارچ

ضمدت گلبی ابمحنتچ ، اَتاسفت من خذتی ثارچ )

معنی :

تو گلی در زندگانم ، بوی زیبای جهانم

من به عشقت دل سپردم ، تویی معبود نهانم

به چه آزاری رسوندی ، مرگ در غمها کشوندی

خویش و قومم ناله کرده ، بیگناهم دل پَروندی

ساکنم در کوی دردت ، سوختم از آهِ سردت

زخم بستم قلب نازم ، با  پشیمانی گرمت

جاسم ثعلبی 20/02/1391

هدف علیه الوکت بطوابه او قصف قلعتی

رشاشه یخرط علی و ابصلیه هدف قلعتی

یرگص البوش ابقدر کل میه او الف قلعت لی

اتحاصرت لالی مفر کل دنیای ظلمه اصبحت

و الشمس خسفت مکر او بل دلال عظمه اصبحت

ضاع الفکر و العتب لل هدف مرمی اصبحت

دیوان الاجواد ما فسر ملف قلعاتی

***

ولک هدف علی الزمن بطواب

او دمر کل فرصتی او علن بل طب

اگله جوز منی بعد لتطب

یجادلنی ابزعل و ایمر علیه

***

الزمن عتبات عنده او سلبانی

نزف بدموم گلبی او سلبانی

اچم مره هزمته او سال بانی

زلفت ادروب حربه ابکل اذیه

***

یبدر اینور ضیه ابکل الاجواد

او یا عین البچت ما دامت اسنین

امنهد یوم الفرگنه الزمن بعناد

لجل حبک یخی ما نامت العین

ولا لحظه نسینه ذکر الستاد

حچیه بل گلب گص ابسچاچین

تمرمرنه السماء یمطر مطر جاد

او بگینه ابدورنه مثل المساجین

حلم نلبس ملابس مثل الامجاد

ابترک اهدوم ذلنه ابخمل یاسین

الدهر اشعل حروبه ابسیف شداد

او حرگ دیران سکنتها المساکین

القوی حیه او سبع یصطر بل اسناد

یعود ابجاه ضبعه ابطردت البین

اتمنه الموت حدر الگاع یحفاد

ولا ذوق المذله الگطع چفین

بعد لتلوم تدری اللوم طراد

یکتب مهجتی ابحبک عناوین

انت ابدار ساکن غربه تنگاد

و انه ابطن الحزن لابس سوادین

سواد اهدوم حزنی او سور الاجداد

الهضم شد الحزم و انصمت العین

معنی:

مرا درقلعه کوبیده زمانه توپ جنگش را

به صد کالیبر رگباری مرا بگرفته ننگش را

هزاران پوکه رقصیده ندامت دل سنگش را

به تاریکی نهد عمرم فراری نیست در راهم

چرا خورشید تاریک است و باران نیست همراهم؟

بی سبب طعمه شدم  یاوری نیست لبِ  چاهم

ببین مردان بخشنده به تفسیر کرده بندش را

***

دلا در خال زد جان روزگارم

مرا نشنیده یک خان سوز بارم

به وی گفتم نیا در کلبه ی غم

جدال انداخته در خوز تارم

***

زمانه درد و زارش جامه ام برد

چرا از ساربانم نامه ام برد؟

به چندین بار زانو زد برایم

دمِ گفتن به ناگه خامه ام برد

***

ای ماه و هلال جود وبخشش

و ای گریه زچشم ِ اشک باری

از آن روزی که در حکم زمانت

زعشق تو نَخُسبد چشمِ یاری

تو را هر لحظه استادی به یادت

کلامت خون شد در قلبِ جاری

دل آزرده شده بارانِ اشکت

درون کلبه ماندم چون خماری

خیال جامه پوشی همچو دریا

به آبی رنگ پوشد جامه ماری

زمانه آتش جنگش زد آغاز

به آبادی زده آتش و زاری

ستمگر مار شیری خوانده در گیر

به زور گرگ ها پوشد ستاری

مرا ای مرگ دریاب زیر خاکت

به ذوق ذلتت نوشیده عاری

ملامت ترک کن گر دردِ سنگین

محبت ها نهد در عشق ساری

تو را در کوی غربت سکنتی بود

و من اندوه بار و سازه کاری

دو تاریکی بود جامه و جنجال

ملامت کمر بسته چشمِ خواری

جاسم ثعلبی (حسّانی) 20/02/1390

نریز اشکای گرمت رو

به چشمای پریشونم

شدم دربونِ قصرِ تو

نمی دونی چه داغونم

فدا کردم دل و جونم

به قهرِ باطن و دردت

مرا تنها درین بستان

درونِ غم گلِ سردت

شدم در غصه ای پنهون

چو رقصِ باله ی زنبور

تو زخمی و پریشونی

کفن خون کرده ام در گور

مسیر راه تنهایی

خدایا جستجو کردم

دیارِ عشقِ دیدار و

به مستی زیر و رو کردم

شدم بی یاور و غمگین

بجز تو ساحلم دردست

هوایِ دلپذیر دل

خنک گردیده و سردست

سفر کردی دیارِ دور

مرا در غصه پیچوندی

درونِ دشت و صحرایت

مرا بی کلبه خوابوندی

چشیدم تلخیه دردت

عسل در ذوق دل چسبید

تو شیرین درد غمهایت

مشامم عاشقی بویید

برو دیگه نمی بینم

چشای مست و بیدارت

تو دریا و نسیمت را

کشوندی دل به دیدارت

منم اینگونه فهمیدم

به درد عاشقی مستم

جوونی در به در کردم

خجل شد قلم در دستم

جاسم ثعلبی 19/02/1391

از این دردای پی در پی

فنا کردن دل آسونه

اسیرِ اشکِ لبریزم

دلم شادی نمی خونه

سحرگه دیده ها بازو

به تعریفِ شقایق ها

هوایِ دلپذیری نیست

نه دریا جُسته قایق ها

نبارید اشکِ گریانم

به روی خنده ی لب ها

فقط نم نم زده بر رخ

نتابیده نفس در جا

نه خواب روشنی دیده

نه طاقت داشته دریا

تکبر در دلش جاریست

به رویا خواند ابرا را

دل آزرده شدم ناگه

یه شک دارم که پنهونه

شب و روزم به غم زندون

دل آرامش نمی دونه

وفا گم گشته از صحنه

جفا پیداست دررویش

مرا سر بسته گم گشته

غریبی خواند در کویش

به دردای تو وابستم

شدی لیلی و من مجنون

به صحرا ره زده قلبم

از این محرابِ تو بیرون

بمون دنیا همین رنگه

خیانت در تنت جاریست

نمی ارزد به سختی ها

که هر گل مستِ هر خاریست

جاسم ثعلبی 19/02/1391

خودت می دونی در خوابم ، چشای ِ من که بیداره

تنم بر تخت پیچیده ، دل و جونم شد آواره

کشیدی دفتر عشقت ، درونِ جای تاریکی

نفهمیدی که بیدارم ، دلم رنجید و نزدیکی

توی سنگینی خوابم ، شنیدم حرفِ دردت رو

تو بوسیدی و من مُردم ، دریدم حسِ عشقت رو

به لبخندی به من گفتی ، شدم بازیِ تکراری

برو دست از سرم بردار ، بدونِ بحث و اصراری

درونِ کلبه ی دردم ، زدی با تیشه ی قهرت

فنا شد لحظه های من ، به پای ریشه ی صبرت

خیانت کردی و قلبم ، شکستی و ترک دادی

مرا در واژه ات کُشتی ، خدای من چه فریادی

جاسم ثعلبی ( حسّانی ) 18/02/1391

دلم وارونه عاشق شد ، در آن روزای تاریکم

به عشقی چپ نظر کرده ، در آن دردای باریکم

هوای عاشقی بوسید ، سفر کرده به رویاها

خیال دوستی جویید ، باران زد به دریاها

به جای این سعادت ها ، و خوشحالی وشادابی

دلم با درد و غم هایش ، خریده غار و سردابی

همش این آسمان ابری ، همش مه در فضا بارید

همه جا بارشِ باران ، روحم از جفا نالید

چرا فانوس دل خاموش ، چرا دود از درش پیدا

مگر در عشق وارونه ، تنیده دوده اش بر جا

بیا در کلبه بنشینیم و مِی بر زخم ها ریزیم

بسوزان غم نگار دل ، و صد شادی بیاویزیم

منّور کن دلِ نازت به رویاهای رنگارنگ

به در کن درد بی حاصل و دعواهای سرد و جنگ

جاسم ثعلبی (حسّانی ) 18/02/1391

تاه بالی ،انتِ وردة کل حنانی

ما اجانی ، راح محبوبی او نسانی

دورت کل البلاد ، حشمت اهل العتاد

راح محبوبی ابعناد ، وین یا زهرة زمانی

مالگیته ، تیهت درب المحنه

واشعلیته ، گلبی ابناره تهنه

اتسودنت و الطم علیه ، لاهو سلعه و اشتریه

محد ایدلینی بیه ، لا لگیته او لا لگانی

مرمرانی ، امن الفکر عگلی سبانی

عذبانی ، تیهت کل المعانی

ولک اهدیلک تحیه ، گول و ادلل علیه

اطلب الحد المنیه ، دونک الحب دهورانی

معنی :

چه گمراهم ، در گلِ عشقِ نگاهم

او نیامد ، می دونه که بی پناهم

همه جا دنبالتم ، بی صدا در یادتم

چرا لج بازی عزیز، دلبرا دیوانتم

تو کجایی،  گلِ عشقِ بی وفایی

نور زایی ، دلم در آتش نمایی

سینه زد دردم به جان، ارزشی را ناگهان

نه نشانی دارمش ، هر دو گم گشته نهان

در تباهی ، با فکر و عقلت در تباهی

در عذابی ، معنی شد تو سر به راهی

یک هدیه دادمت ، بیا در دل خواندمت

دم مرگم تو بگو ، بی تو در غم بردمت

جاسم ثعلبی ( حسّانی) 15/02/1391

تو هلالی ، با جمالی ، در آسمونِ پر ستاره

تو قشنگی ، با کمالی ، دل به تو بستم دوباره

جز تو را نمی پسندم

تک دلم را به تو بستم

پیشِ من خیلی عزیزی

شمعی و دورت بگردم

تو قشنگی ، رنگِ خورشید ، بی تو من سازش ندارم

دل به رنگی ، رنگِ مهتاب ، در صفا مهرش بکارم

عشقِ دل تو را خریده

درد و غمهایش چشیده

در دیارِ عاشقان را

شکل تو هرگز ندیده

در کنارت ، بوسه بر لب ، مستیِ عمرم چشیدم

با زبانت ، گرمیِ تب ، به خدا از دل مکیدم

ناگهان روحم فنا شد

بی گمان دردم به پا شد

سوختم آغوشِ گرمت

جانمی آهم نوا شد

دل فدایت ، خاکِ پایت ، می نویسم در مزارم

از صفایت ، از نجابت ، توی غاری در خماری

دل زِ دلدارش فنا شد

قهرِ دنیا را به پا شد

می روم با چشمِ گریان

دل و دلدارت رها شد

تو بمان با غصه هایت ، در کنارِ مستی هایت

جمع کن خاطره ها را ، در صدای خنده هایت

در کمینِ شادی هایت

در لبانِ غنچه هایت

در عذابِ مرده هایت

نو عروس این هم وفایت

جاسم ثعلبی (حسّانی )  1391.02.14

از آن لحظه که رفتی اشک هایم

به روی گونه کرده رودِ آبی

دلم غرقِ تبسّمهای زیبا

مرا تشنه و ناظر در سرابی

گمانم آسمان پوشیده ابری 

ولیکن عشقِ تو پوشانده قابی

زمانِ بارشِ اشکم نمایان

دلم بیدارِ غم هایش ، تو خوابی

مرا با درد خود زاری نمودم

شبانگاهان تو در وقتِ ثوابی

دلت در آتشِ تَف دیده جوشید

چنان در آسمانِ ماه تابی

منوّر کن زمینِ عاشقان را

درونِ شیشه دلها زد حبابی

مرا با رفتنت دل شد پریشان

چو دانسته تو را در قهرِ نابی

بسوزاند تر و خشکِ جهان را

از فراغِ دوریت دل زد کبابی

تو شب های سپیدم تار گشته

مرا دانسته ام عشقت عذابی

چه غم هایی کشیدم نورِ چشمان

در آیینه ی دل ، پس کی بتابی

درونِ کلبه ی عشقت کشیدم

رخِ زیبایِ دلبندت بیابی

جاسم ثعلبی ( حسّانی )  1391.02.15

مرا در دل هزاران گِله دارم

چنان سنگین گشته کوله بارم

به سختی بارِ غم بر من اثر کرد

کمر خم تر شده ناله سوارم

کنون با آه و ناله زد به فریاد

دل آزرده شدم از ژاله ، یارم

مرا در هر کویری تشنه گرداند

که جامِ عاشقی بشکسته بارم

کشیدم بارِ سنگین و فریبش

به دوشِ خود بریدم بسته کارم

صدی شکوه به رخ دل زد به عرفان

زِ منطق ، فلسفه در مه نگارم

مرا در دامِ حسرت ها کشیده

نگفته یاوری دیرینه دارم

چه خواباندی دلم دور از محبت

پر و بالم شکستی گونه سارم

نبستی بابِ غفلت زندگی را

چرا پوشیده ای شانه به زارم

عذابی سخت دیدم در کنارت

به تنهایی سپر در لانه مارم

کجایی وعده ها رفته به باد است

زِ باغِ گفته ات دانه بکارم

همش خسته ، همش درد و همش غم

به زیبایی نهاده یادگارم

بیا با صد زبان گویم که جانا

چه بد دریافتم خانه کنارم

جاسم ثعلبی (حسّانی )  1391.02.15

سالها غم خورده قلبم ، باز شد دیوارِ نرمش

از لجاجت های عشقی پاره شد ، اسرار گرمش

صبر را سوزن نموده ، نخ زدم زخمِ نفوذش

دوختم پاره ی دردش ، سوختم در آه و سوزش

مدتی در رختخوابم ، جسمِ بی دل مانده بودم

از حسادت های یاران ، دردی با غم خوانده بودم

بَه عجب تابیده نورش ، در مهستانِ غریبی

ترک شادیها نموده ، مکر و زندان و فریبی

بسته شد با صبر و پیشه ، راه آن زخمِ عمیقی

گه دگر یادی ندارم ، پاک کردم هر رفیقی

ای دلا آسوده تر باش ، از رفاقت های راهی

عاقبت در خود نگر را ، عشقِ بی ارزش به کاهی

مستِ مستی از فریبش ، در گذر دنیا عجیب است

بخششِ یاران نظر کن ، خنده و چشمک فریب است

جاسم ثعلبی (حسّانی )  1391.02.15

ای آسمان خون ببار ، لاله ها تشنه ی آبند

در جای جای این دیار ، ژرفای غم سیلابند

زمین پوشیده از نم نم ، گریان شده از کارزار

طاول زده چشم یتیم ، آواره شد در کشت زار

دریای آبی سرخ شد ، با خون مردان غیور

در هم شده در خاک و خون ، شیون شده در کرخه نور

اینجا زمانه شاهد است ، در پر پر گلها شدن

خاک طلا خیز وطن ، جان برکفان شیدا شدن

اینجا دیار آشنا ، از سالها محور شده 

آن لاله ی مفتون دل ، هر متر آن خیبر شده

سنگر نساز ای لودرم ، جسمم و جان آماده است

در هر نبرد تن به تن ، به خالقش دل داده است

هر گز مرا خوار نکن ، ای هموطن دل گیرم

با قهرمان جبهه ها ، از بغض ها دل سیرم

شهد شهادت گشته ام ، در نخل زار جبهه ها

از مین ها رد شده ام ، جویا نکردم لاله ها

جاسم ثعلبی (حسّانی) 13/02/1391